Bovenop Le Petit Jardin, het appartementencomplex in Amsterdam waar we wonen, ligt een plat dak, waarop in 2012-2013 op mijn initiatief een groendak is aangelegd.

Op dat groendak ga ik binnenkort traagwerkende mestkorrels uitspreiden. Om te zorgen dat er een mooie sluitende laag van begroeiing ontstaat. Want als je net je hoofd uit het dakluik steekt ziet het er best goed begroeid uit…

…maar als je zelf eenmaal staand over het dak uitkijkt, dan oog het allemaal toch wat magerder.

Vier lagen

Waar bestaat zo’n groendak uberhaupt uit?

Bovenop de reguliere daklaag is aangebracht: een laag vezeldeken, een plak genopt plastic met gaatjes (je ziet hier en daar een hoekje naar boven komen), twee lagen puimsteen-achtig grind. En vetplantjes, in pluggen.

Het groendak houdt regenwater vast. Dat is een coproductie van het genopte plastic (er blijft water in staan), de korrels (absorberen vocht) en de vetplantjes (idem).

Dat vasthouden van water maakt de gemeente blij, omdat er bij zware regen net wat minder water tegelijk door het riool moet. En het heeft ook het komische effect dat we op onze balkons en terrassen nog dagen na een regenbui het druppelen van overtollig vocht horen.

Foto: vetplantje type 1

Het budget-groendak

We hebben bij de aanleg de goedkope aanpak gekozen: geen matten met begroeiing laten aanleggen, enkel die pluggen, om de twee meter. Daardoor niet meteen een mooie dichte laag, maar wel een paar duizend euro bespaard.

En daarna hebben we ook nog eens geen abonnement op groendakonderhoud genomen. Dat is zo’n leuke extra kostenpost waar de aannemer pas mee komt als het dak al is aangelegd. Opeens schieten je jaarlijkse kosten met een paar honderd euro omhoog.

Voor wie nog een groendak overweegt: dat onderhoud heb je niet nodig. Er daalt genoeg pollen, fijnstof en andere prut op het dak neer om de plantjes te voeden en ze langzaam te laten groeien.

Foto: vetplantjes type 2 en 3

Arme bodem

Maar langzaam kan toch wel erg langzaam zijn. En daar kun je dan spijt van krijgen als mens. Omdat je graag dat hele dak overwoekerd wilt zien door volvette, jaarrond bloeiende vetplantjes.

Daarom ga ik binnenkort mestkorrels strooien, om de groei van de vetplantjes te bevorderen. Met langzaam werkende mestkorrels, dat wel. Want voor je het weet is de bodem zo rijk dat er zich boompjes en andere agressieve wortelaars vestigen. En dat is ook niet de bedoeling.

Foto: onopvallend groeit het rode vetplantje bijna overal tussen de korrels. De verspreiding is snel gegaan, maar deze plantjes blijven op de meeste plaatsen zo klein als hier en lijken daardoor net dode gravel-korrels in plaats van levende have.