Dathet een kruising is, is belangrijk omdat de boternoot sinds de jaren 1990 in het wild geleidelijk wordt uitgedund door een schimmel die gezwellen veroorzaakt en de boom doodt. Kruisen met de Japanse hartnoot leidt (deels) tot exemplaren met resistentie.

Of de bewuste schimmel in Nederland ook voorkomt weet ik niet, maar in een globaliserende wereld is dat een kwestie van tijd. Als de schimmel hier ook al lang voorkomt, dan is deze boom vermoedelijk goed resistent.

Het was 7 september en toch lagen de noten al rijkelijk onder de boom. Dat kan komen door de droge augustusmaand, maar de boternoot is sowieso vroeg met afwerpen. Vermoedelijk omdat hij vanwege zijn noordelijke herkomst (aan de koude oostkant van Noord-Amerika) is afgestemd op een kort groeiseizoen.

En dat verhoogt weer mijn interesse in deze boom, want we horen het laatste jaar in het nieuws dat de Golfstroom en de onderliggende AMOC-stroming in de Atlantische Oceaan binnen enkele decennia fors kunnen gaan afzwakken, waardoor de temperaturen hier meer zullen gaan lijken op die in Newfoundland: een zeeklimaat, maar wel veel kouder, met een korter groeiseizoen en een korter seizoen voor vruchten en noten, doordat nachtvorst nog kan optreden tot vroeg in de zomer en vanaf vroeg in de herfst.

Behalve noten rapen heb ik ook een zaailing uitgetrokken. Zonder al te veel schuldgevoel, want op deze plek wordt duidelijk jaarlijks onder de bomen gemaaid en dat was dan het einde van dit boompje geweest.

Spannend is nog hoe het boompje en de noten, als ik ze tot ontkiemen krijg, zullen opgroeien: welke kenmerken zullen ze hebben van boternoot en hartnoot?

Het zaailingetje heeft opvallend groot blad aan de punt, typisch voor gewone walnoot en enkele andere familieleden, maar niet voor boternoot of hartnoot.

Of zullen er nog andere genen in zitten? Want de Buartnut is zelfbestuivend, maar hij produceert beter als hij bestoven wordt door andere walnoten uit de omgeving. In de catalogus van Belmonte staat dat er nog drie andere soorten walnoot staan: Californische, Texaanse, zwarte walnoot en een kruising genaamd notha, die voortkomt uit Europese en Mandsjoerijse walnoot (de laatste is ook zeer aangepast aan koude noordelijke streken).

 

Meer over x notha op deze pagina: https://www.treesandshrubsonline.org/articles/juglans/juglans-x-sinensis/