Het mooie van bosbeheer is dat je er zoveel verschillende doelen in kunt verenigen. Als je het slim aanpakt, kan een bos veel CO2 opslaan, regenwater filteren en bufferen, noten en vruchten produceren, wandelaars een mooi uitzicht bieden, dieren een veilige habitat bieden. En ondertussen ook nog, via duurzame houtoogst, een bescheiden opbrengst leveren.

Foto: dood hout is niet altijd mooi, maar voor CO2-opslag en natuurwaarden wel belangrijk

Old growth

Een recent nieuwtje dat dit verhaal ondersteunt: uit een vijftien jaar durende studie in Vermont (USA) blijkt dat als je hout oogst op een manier die natuurlijke patronen in “old growth forest” simuleert, het bos 40% meer CO2 opslaat dan in klassieke vormen van bosbouw. De CO2-opslag is dan nog maar 15% minder dan wanneer je helemaal niet zou oogsten.

De technieken die gebruikt werden vallen grotendeels onder wat we in Nederland selectieve kap noemen. Grote gezonde bomen worden vrijgesteld van hun directe buren om weer enkele jaren extra in de breedte te kunnen groeien; hier en daar worden kleine open plekken gecreëerd vergelijkbaar met de gaten die bij een storm in een bos kunnen ontstaan.

Dood hout

Eén onderdeel van selectieve kap blijkt zelfs te leiden tot meer CO2-opslag dan in vergelijkbaar bos waar niet werd gekapt (in het Vermontse onderzoek, wel te verstaan): het laten liggen van dood hout. 

Dat laatste doen we in ons eigen bosbeheer op de Biesterije alleen met tak- en tophout (dit hout is nauwelijks rendabel en bovendien is het van belang om voldoende mineralen in omloop te houden in het bos) en met bomen die staand zijn gestorven.